Znaleziono 34 wyników

samotność rzuca się
powłóczystym spojrzeniem za okno,
siadam wygodniej w fotelu.
bez obaw-myślę-
pobłąka się tylko trochę,
wskoczy pod kilka parasoli,
zabłoci parę kaloszy,
pogoni psa
i wróci ...

o czym to właściwie jest.może o zbyt wielu sprawach na raz,żle się czyta,dziwna forma,za mało prostoty.dla mnie na nie

właśnie.kobiety też lubią się przyglądać.a widzą czasem tyle,że głowa mała,aż by się nie jeden zadziwił

ja się wypowiem.lubię twoje wiersze,chociaż smutne są,pełne rozczarowania.mam wrażenie że takie prawdziwe,o tobie...opowiadania też mi się podobają i chętnie kiedyś jakąś twoją książkę przeczytam

czekałam na wschód słońca
zachwyt pęczniał we mnie
w końcu oślepił dziki blask
i już nie byłam w stanie
dostrzec piękna

proszę o adres,mam już bilet.pozdrawiam

nie wstrząsać oranżady,bo wystrzeli.podoba mi się,trochę inny niż poprzednie,bardziej wprost.ciekawy koniec

C.B.Tu jest za zimno.sosen też nie ma.
wydaje mi się że w tym co opisuje oranżada nie ma czasu na czułość...

a była jakaś radość?

no,goraco się zrobiło ,a tu na islandii nie ma mowy o takich zjawiskach...

widzicie-jaki czytelnik taka interpretacja

to raczej kojarzy ci się niewłaściwie C.B.
Oranżada-nie na tym forum Embarassed

ach,smutne to i niezdrowe...

podpowiem ci Czerwona Oranżado wiersz jest o dniu mojej Pierwszej Komuni Św.

a ja pamiętam i uwielbiałam czerwona oranżadę pachnącą malinami,która zostawiała czerwone obwódki wokół ust i czerwone języki-miałam taką na komunii