Gówniana sprawa

Siedzi baba w sraczu,
lat sześćdziesiąt osiem.
Czerwona na twarzy,
szykuje pokłosie.
Trudzi się cholernie,
ciśnie coraz mocniej,
siedzi już godzinę,
ale bezowocnie.
Coś tam siedzi twardo,
wyjrzeć z dupy nie chce;
baby plan misterny
spalił na panewce.
Baba więc wkurzona
na stracony czas,
getry podwinęła,
wyszła z kibla - raz!
Ledwo jednak przeszła
przez zagrody plac,
słyszy tuż pod sobą
bardzo głośne pac!
Odwróciła głowę,
patrzy i nie wierzy,
bo tuz za nią samą
wielkie gówno leży!
Czemu teraz wyszło?,
baba dziwowała,
czemu nie pacnęło
kiedym w kiblu srała?!
Dlaczego, się spytacie,
pacnęło tuż za domem?
Bo to było gówno
z opóźnionym zapłonem!

----------------------
Tak, poezją bym tego nie nazwał Very Happy

Tekścik ten napisałem jakiś rok temu, podczas okropnie nudnych zajęć z Historii Ustroju Polski Wink

Ostatnio zmieniony przez C.B. dnia Śro 20:28, 19 Lis 2008, w całości zmieniany 1 raz

Może i z jajem, ale poezji ni hu hu Very Happy

Kurde. A mi to jajo też ni hu hu. Ja lubię jak jajo mnie czymś zaskakuję, albo niesie coś z sobą. Tutaj ani jednego ani drugiego.

To czy jest z jajem zależy już od odbiorcy. Nie każdy przecież śmieje sie z tego samego Wink

Zgadzam się z tobą. Dlatego też napisałam, że <B>mi</B> to jajo ni hu hu:)

No cóż, każdy śmieje się z tego, z czego się chce śmiać, więc pozwolę sobie nie oceniać tego wiersza. Można by powiedzieć,że gówno jest metaforą, odnoszącą się do przedmiotów dodatkowych, nie koniecznie studentowi potrzenych
Sama puenta wymaga poprawki, by zachowana była melodyka wiersza;
dlaczego spytacie
pacnęło za domem, a nie jak w tekście. Pozdrowionka dla piewcy wielkiej kupy Smile