za biedzony

żyję na skraju ubóstwa
kradną mnie wiatry tną mrozy
jak tu nad sobą ustać
gdy nie ma gdzie się ułożyć

z Bogiem mawiają bliscy
kiedy wyruszam co dzień
tam skąd powracaliśmy
o chlebie i o wodzie

najprostsze mierząc sprawy
miarą nadludzkich westchnień
słodkich więc przez to mdławych
byłem więc przez to jestem

i tylko kij na drogę
wierzy w następne kiedyś
bo leży gdzieś odłogiem
klepanie ciepłej biedy