mi ości

nie ma miłości nieprawdziwej
to tylko wiatr historie kłamie
jak kuter co się ledwo kiwa
a jednak fale tnie i łamie

nie ma miłości co się kończy
grając wybierasz jakiś musik
i jak codziennie wstaje słońce
schodząc nadzieję w sobie dusi

gryzie bo przecież jakoś będzie
bo przyjaciele obiecali
we wsi zbierają znów żołędzie
bo przecież będzie i tak dalej

nie ma miłości a jeżeli
jest to udawać coś nam trzeba
jeszcze się tam żagiel bieli
na kromce zgryźliwego chleba

Siłą wiersza wcale nie są zaawansowane rymy, wręcz przeciwnie (musik/dusi -> koronny przykład Razz

), a życiowość i i inteligentna melancholia. Momentami co prawda odczuwam gubiony rytm ->

"nie ma miłości a jeżeli
jest to udawać coś nam trzeba"

I to jest najdziwniejsze, normalnie czytając taki wiersz, praktycznie bez fajerwerków, nie powiedziałbym o nim praktycznie nic dobrego, ale właśnie - ten ma w sobie coś, co ciekawie spinasz klamrą "zgryźliwego chleba". To Twoja siła i Ty tego nie zmieniaj - niby banał, a jednak wiersz.

Ostatnio zmieniony przez złymiś dnia Śro 21:39, 12 Lis 2008, w całości zmieniany 1 raz

Jak dla mnie, rymy tutaj, nie są banalne. Ciężko mi napisać tutaj jakiś konstruktywny komentarz, bo ten wiersz mnie oczarował Smile

Misiu tam nie ma musi a jest musik- Very Happy

dzięki dobra:)