Trojańczyk

I gdy przebrzmi echo
achajskich żagli,
nie pozostanie nic.

Tylko oczy puste
(zbyt śmiało patrzyły).
Tylko serce ciche
(zbyt pośpiesznie biło).

I nie zapytam - dlaczego?
Bo niemy jest bóg śmierci,
a Fortuna go prowadzi
na kolejne brzegi.

Pozostanę:
Wzgórze pośród wzgórz
- bo to mi płynie w żyłach
i to jedynie znam.

A choć w krwi mojej
mniej będzie czerwieni,
to żyć będę jak wprzódy.

Bo nawet Ares
nie wstrzyma strumieni życia,
ani biegu rzeki nie zmieni.

A te mgliste cienie
- zbyt czerwone i lepkie,
by coś przypominać.

__________
Ten tekst ma już swoje lata, ale sentyment pozostał. Zupełnie inny niż wszystko, co piszę. A jednak taki swój.

Ostatnio zmieniony przez fem dnia Wto 11:34, 11 Lis 2008, w całości zmieniany 1 raz

uhuhuhuhu.

zasada jest prosta : jeżeli się pisze o niczym, to lepiej w ogóle nie pisać.
wiersz (jeżeli niem jest) jest archaiczny i patetyczny.
Metafory to dno kompletne. a w 2giej sfrotce coś na przeciwstawne - heh bez sensu.

no bo jak tak można.
Jacek biegł za autobusem
(choć szedł cierpliwie)

hmm a końcówka coś na kształt (chyba) puenty ... bez komentarza.

Pozdr

A mi to nawet ciekawie brzmi. Osobiście nawet nieco żałuję, że odchodzi się od dawnych form, a może nie tyle odchodzi, co się nimi pogardza. W ogóle nie rozumiem dlaczego.
Wydłużyłabym wersy, nawiasy zlikwidowała robiąc "co zbyt śmiało patrzyły". Całość zakończyłabym na:
"A choć w krwi mojej
mniej będzie czerwieni,
to żyć będę jak wprzódy."

I wcale nie jest tak źle, przynajmniej dla mnie.

	wielmożny napisał:
	wiersz (jeżeli niem jest) jest archaiczny i patetyczny

i taki chyba miał być.

	wielmożny napisał:
	Metafory to dno kompletne.

no może nie 'kompletne', ale prawda, że nie były jakiś zachwycające Very Happy

zawsze się w końcu jakoś zaczyna

	wielmożny napisał:
	no bo jak tak można. Jacek biegł za autobusem (choć szedł cierpliwie)

co innego być przygotowanym do życia, co innego de facto żyć.
Twoje porównanie trochę się nie ima.

Może wiersz nie jest najwyższych lotów, ale to wcale nie znaczy, że jego tzw. "stara szkoła" jest minusem. Bo kto powiedział, że nie można trochę poarchaizować, tylko trzymać się współcześnie ustalanych kanonów?
Fakt, wiersz jest trochę zbyt nabrzmiały patosem i pod koniec sprawia on, że czytelnik może się nudzić. Z ocenami Twojej twórczości poczekajmy jednak do następnych tekstów, mniej leciwych Smile

Pozdrawiam.