to nie jest historia dla prawdziwych mężczyzn

facet z miałkim imieniem pociera brodę. na stole
śpią plamy i niedojedzony makaron. on nie zagląda
w talerz, woli patrzeć na przyszłe potrawy.
wczoraj podczas kolacji walczył o dominację.

atakował po angielsku, z kulturą,
ona wolała wojnę błyskawiczną.

dziś identyfikował ofiary: ramkę ze zdjęciem matki
i doniczkę z petunią. to nie sprawiedliwe, że
rośliny i niewinni zawsze cierpią najwięcej.

sierść jego kota sprawiła, że zapragnął jej włosów.
widelec wbity w drewniany blat przekreślał szansę
na ciałobranie.
wypalone świece odpoczywały na podłodze.

koszule niektórych mężczyzn umierają w winie.

Ciekawy tekst.

	Cytat:
	atakował po angielsku, z kulturą, ona wolała wojnę błyskawiczną.

Ten fragment bardzo mi się podoba. Podobnie ciałobranie, chociaż widelec wbity w drewniany blat już nie bardzo. Trochę taki kombinowany. Domyślam się, że to jakiś element krajobrazu po bitwie, ale do mnie nie trafia.

Podobnie z trzecią strofą(w sensie, że nie trafia). Nie wiem dlaczego akurat petunia i dlaczego matka na zdjęciu.

	Cytat:
	to nie sprawiedliwe, że rośliny i niewinni zawsze cierpią najwięcej.

a ten fragment brzmi dla mnie nieco infantylnie.

Ach. No i puenta dla mnie trochę klimaciarska.

Ale jest pewien zamysł, pewien ciekawy sposób obrazowania. Jest coś, co zatrzymuje.

Pozdrowienia

co do petunii- poszukaj w pewnej pozycji z literatury angielskiej.
matka- chyba jest dość jasno wyjaśnione.

co rozumiesz przez pojęcie "klimaciarska"?

No trudno jest mi to wyjaśnić. Takie budowanie klimatu ocierające się o kicz. Męska koszula, wino (a wina swoją drogą dość już mam w wierszach). W dodatku cały ten wers taki patetyczny wyszedł. Ale to mój subiektywny odbiór oczywiście. I moja intuicyjna definicja klimaciarstwa:)
Pozdrawiam

mnie się podoba, bo temat jest całkiem znośny, ale nie obyłam się bez wrażenia, że opowiedziałeś wiersz, bo czas włożyć w niego więcej życia i środków artystycznych obrazujących inaczej ?