tańcząc z nią

moja stara miotła
uwielbia gdy o niej
pamiętam średnio

raz na pół roku
panieńskiego już trzeciego
zapraszam ją do tanga

bez świec i orkiestry
litujemy się
nad sobą

szemraniem w nieposłuszne uszy
zaglądaniem w brak oczu
przepędzamy kolejny bal

ona jeszcze coś pozamiata
a ja będę szczęśliwy

jak najsmutniejszy z moich wierszy

Się smutno zrobiło normalnie, i tak z rozczuleniem. Czyżby zapaść w zadumę?

nie zapadaj na tą straszną choć chwilową chorobę Smile

w sensie, co siedzi w głowie ludziom od czarnej roboty.