strach przed samotnością

Czasem nadchodzi lęk
Obawa ciężko odchodzi
Samotność

idąc do domu
strwożeni
jak sarny przed pożarciem
pogrążeni w myślach
gdzie szukać azylu
gdy nastąpi śmierć
jedynej nadziei

zwracamy się
do duszy
prosimy o pomoc
ona nie odpowie
jest nieżywa
jak martwa natura
zamknięta w ramach
starego zimnego obrazu

Ostatnio zmieniony przez nastassya dnia Sob 15:05, 10 Sty 2009, w całości zmieniany 2 razy

strasznie banalne jak dla mnie.Wszystko bardzo wprost i nawet nie trzeba się zastanawiać co poeta/-tka ma na myśli bo sama nam o tym powiedziała

poezja nie zawsze musi być nie banalna, aby była piękna. Jeśli jest powiedziane wszystko wprost, to znaczy, że autor/ka miała to na celu. Moim zdaniem tutaj za bardzo zwraca się uwagę na trudność, nie na przesłanie. Wszystko musi być skomentowane negatywnie.

	nastassya napisał:
	poezja nie zawsze musi być nie banalna, aby była piękna. Jeśli jest powiedziane wszystko wprost, to znaczy, że autor/ka miała to na celu. Moim zdaniem tutaj za bardzo zwraca się uwagę na trudność, nie na przesłanie. Wszystko musi być skomentowane negatywnie.

Wiesz, tylko jak coś jest powiedziane wprost to nie jest to wtedy poezja.Wiele osób stara się swoje depresje, lęki przelewać na papier licząc że ktoś to doceni.Ale tak naprawde będąc w stanie prawdziwej depresji i lęków człowiek nie jest w stanie napisać nic dobrego(choć pewnie spotkam wiele opinii że jest inaczej).Ja nie interesuje się poezją w ogóle(jestem tu przez przypadek:) ) i nie mam jakiegoś odgórnego założenia co jest poezją a co nie (sam czasami coś skrobne,choć nie ma to moim zdaniem dużej wartości) więc jeśli nie obrazisz się na krytykę i bedziesz pisać dalej to pewnie kiedyś i zadowolisz malkontentów a jak się obrazisz na cały świat że cię nie doecnia to tylko stracisz, pisz dalej,ucz się na błędach i przyjmuj krytyke na klatę Smile

a czy od pisania wprost nie jest proza? choć dla niektórych proza równa się poezja - choćby dla takiego Schulza, tylko jego proza to znów nie taka zwykła była.
po co powielać stale? to jakby przepisywać czyjeś utwory albo je zmiksować. banalne mogą być uczucia, ale nie sposób ich przedstawienia. na moje oko szkopuł nie tkwi w doborze słów, które brzmią górnolotnie i jakże mądrze, a żeby zestawienie zwykłych słów dawało głębie, drugie dno.
nie wyobrażam sobie płaskiej poezji! to nawet patrzenie przez okno nie jest bardziej szare.