spod przyćmionej żarówki

mam tak czasem, siedzę w domu i czytam dramaty,
ale innych. przy swoim unoszę kurtynę przeganiając sen
- to sztuka na jednego aktora.
potem gram. mam współczesną maskę
i gdyby ktoś chciał całować, nie dotknąłby istoty rzeczy.

rzecz?
to znak na scenie, jak nawet jego brak.
obok mnie poduszki, żadnego ciała, za chwilę
uczelnia i same duchy.

moja sztuka nie jest klasyczna, ma miejsca
i już przeszło dwadzieścia lat. choć jak Medea
przyparta do muru odlatuję na smoku.

Ostatnio zmieniony przez czerwona oranżada dnia Pią 21:29, 19 Gru 2008, w całości zmieniany 2 razy

dobrze, że czujesz się inna, dobrze, że żyjesz inaczej, dobrze, że jesteś sobą i dobrze, że wiesz kim.

hmm.. czy ja wiem czy ta moja peelka to wszystko wie.

ukryłaś samotność za wersami? być może... lecz wyziera spod istoty RZECZY
ale z puentą mam problema:(
pewnie zrozumiałbym : lepszy smok w garści niż książę na dachu... ale coś mi podpowiada ze tak nie jest

a Medeę zna?

zna,zna i dlatego ma własnie problem:(

efektowne opuszczenie sceny

no tak..
mi bardziej z zatrutą suknią ... ze zdradą
a o tem zapomniałem
oj starosć jest niesprawiedliwa:(

eee tam, ta suknia to był tylko jeden z elementów i to przecież nie jedyna zbrodnia, której się dopuściła przez głupiego Jazona.
chociaż jeśli ktoś nie zna mitu, to może różnie zinterpretować tego smoka, podejść symbolicznie Wink

więc mi wybaczone że go z wróblem powinowaciłem?

mimo wszystko chyba wróbel i smok mają mało wspólnego, poza tym, że mają skrzydła Very Happy

ale oba w garści lepsze:D Very Happy

:

tak mi się wydaje, że trudno by było zmieścić smoka w garści.

zależy tylko od smoka i garści
i czasem wyobraźni:)