Po pamięci (Spokojnie)

Zamknęli las. Powietrze jeszcze drgało,
kiedy on krzyczał: uważaj! W niej był
zamęt miliona wojen i dwa zaprzeczone
światy.

O czymś szumiał las. O czym nie mógł
krzyczeć – milczał, kiedy ona wieszała
na gałęzi mówiące ciało. To niemożliwe,
że zgubili pamięć

o świcie (o poranku poniżonych bohaterów!)
ona raniła siebie, żeby wypuścić ciemność,
kiedy on przysięgał ciału, jeszcze giętkiej
masie obleczonej w strach, że wróci

zgroza. Niech pozostanie na zawsze stały
obrót ciał niebieskich, rzeczy, o których
nie śnili najodważniejsi. Niech zostanie
stałe niebieskie sklepienie, niebo,

nad którym nic nie ma. Zaczynało drgać
powietrze, kiedy on krzyczał: nie będzie!
Otworzyli las. Pochylony szedł wśród drzew,
które wyglądały podobnie,

wszystkie drzewa były takie same.

"o czym szumi las" czy nawiązanie do czegoś? bo brzmi mi bardzo znajomo.

w końcu coś dobrego. i z sensem.

Podoba się i bardzo.

ps. a nawiązuje się do wielu rzeczy i do rozmowy i do podpowiedzi...

Jak ja lubię interpretować twoje teksty Smile

Tutaj ogólnie widzę taka odezwę (może i nie słusznie) czy prośbę o pozostawienie jakiś stałych punktów oparcia i w zasadzie taka przestroga czy uwaga mi się pojawiła - nie odkrywajcie wszystkich tajemnic. Niby to, co nieznane - a np. ten las może tu być przykładem czegoś niezbadanego - daje paradoksalnie takie oparcie, taki element - świat mi się wali, nie wiem co z czym poskładać, ale jedno jest pewne - ten las jest straszny (na przykład).
Później to odkrycie rzekomej tajemnicy i wielki zawód, bo przecież jest jak wszędzie, a człowiek przez całe życie szuka jakiś nadzwyczajności.
Troszkę mi się nieskładnie napisało, ale w taką refleksję mnie wiersz zapędził. Tym bardziej, że jest taki bardzo aktualny w dobie problemów z tożsamością. I jeszcze jedno - las to mi się skojarzył z mózgiem, neuronami, itd. Badanie tego lasu, to badanie samego człowieka.

Ps.: Wielmożny - bardzo dziękuję za cynk z tym nawiązaniem, bo naprawdę w życiu bym na to nie wpadła.

kawał dobrej poezji. interpretacja oranżady też mi się podoba. Ciekawa metaforyka, ładnie budujesz obrazy. Forma, którą lubię: nieco sprozaizowany teks, który nie jest poszatkowany enterem. Ja się tylko zachwycać mogę właściwie.

wielmożny, dziękować.
oranżado (o żesz, muszę się nauczyć do Cię zwracać po takiemu), ciekawa interpretacja, lubię, gdy mówisz, co widzisz w tych gniotkach. Smile

świniodobra, zachwyt wymierzony z Twojego kierunku wielce mnie cieszy. Smile

hint do mojego zamysłu, jeśli mogę - umiejscowić akcję koło 1939r. i w konsekwencji kilka lat później. Tak też czytelne?

Pozdrawiam!

Mnie się na początku umieściło koło 1863:) ale wtedy mi się Gloria Victis i inne takie.