Oni maja inne zabawki

Zobaczyłem czołgi i wiedziałem, że trzeba.
chociaż ręce mam przystosowane tylko do lepienia
plasteliny i składania modeli.

Nie różniliśmy się bardzo - ja i ten za stalą.
Tylko, że jego zabawki były zimne i dostawał więcej
niż dwadzieścia centów za godzinę.

Wiedziałem, że coś jest nie tak,
to nie ta epoka, mnie tylko głodzą,
ale już przecież przestali strzelać,
przynajmniej z czołgów.
Mamy XXI wiek, tu nie ma miejsca
na żadne pieprzone Tienanmen,
do Tybetu też sie nie kwapię, więc po co
stoję z rozłożonymi rękoma, które,
teraz widzę, jedna jest biała, a druga czarna?

Więc po to,
ale, w takim razie
powinni mi płacić więcej,

wydaje mi się nieco enigmatyczny i jakie po jakie "to"? bo kombinuję i kombinuję, chyba bardziej niż koń pod górkę.

Brawo.

Cóż, poeta cierpi za miliony, czemu jednak tak rozwlekle cierpi. Czyżby za słowami chował swoją bezradność w sprawach poruszanych w wierszu, jak i tą bezradność warsztatową. Wiersz wydaje mi się przerośnięty w słowach, czy nie można krócej ująć rozbuchane myśli, które targają twórcą? Wiersz, który po przeczytaniu, nic czytającemu nie daje, oprócz utwierdzenia się że życie jest beznadziejne i nic się w nim zmienić nie da. Cholera, to już było!!!

Ostatnio zmieniony przez norem dnia Pią 16:32, 13 Mar 2009, w całości zmieniany 1 raz

Zrezygnowałbym z dużych liter i interpunkcji.
'które' również wisi, dlatego troszku do przeredagowania.
Moje odczucia pozytywne. Osobiście nie widzę nadsłowia, a i enigmatyczny nijak mi się nie wydaje. Niewątpliwie na plus, brak pseudo-metafizycznych wywodów i polowania na winnego.