naiwny

nie da się wydeptać szczęścia
na drogach od zawsze bezludnych
wydłubać spod kory lipy
ani nawet w jej delikatności
nie można wygrawerować
na głazach narzuconych
i kamykach w trawie
wyłuskać choć raz

a ja jak durne kurczę
w za małym kartonie po butach
drepczę w kółko trociny
wydziobuję ziarna
rozsypane

Ostatnio zmieniony przez Grzech Pierwotny dnia Pon 22:30, 08 Gru 2008, w całości zmieniany 2 razy

zatem nie da się przejść życia w pojedynkę? przed chwilą doszłam do podobnego wniosku u estelki Wink

po dłuższym zastanowieniu - nie da się.. bo na koniec zostaną tylko zasrane trociny:(

mój żółw ma zasrane trociny, a jednak ma mnie - to się chyba jednak nie zawsze sprawdza.

i pewnie dlatego jesteśmy stadni z natury...
gdy czytałam o tym kartonie po butach odniosłam wrażenie, że wszystko jest większe ode mnie, a jak chce gdzieś wejść, czy coś pokonać, to wtedy nigdzie nie dosięgam....
tak jakoś mnie naszło...

bo w te kartony codziennie nas wciskają czasy,ludzie i wydarzenia:((