między nami

rozrzucam po stole spojrzenia, byle z daleka
od przeciwległego krzesła. wiem, że siedzisz
lekko przygarbiony. palce drążą jak mogą
dziury w dłoniach, chociaż to słowa docierają
głębiej. jestem naga,

za oknem ludzie w futrach polują
na białe niedźwiedzie. tyle ich w mieście, że łatwo
zabić własną żonę, ale my nadal się poznajemy,
jesteśmy naprzeciwko. pytania nurtują między okręgami
na powierzchni piwa, wyprzedzają je w gonitwie do głowy.

kiedy wrócimy do domu, znów powiesz mi,
jak piękne mam oczy, a ja ukryję ci twarz we włosach.

Wiersz fajny,ale nie bardzo rozumiem czego te niedżwiedzie szukają w mieście.

ostatnio tak śniegiem posypało u mnie, że mam wrażenie, że w mieście same niedzwiedzie byly.

Ja jednak mam nadzieję,że to niedżwiedzie przebierańcy,bo bliższy kontakt z prawdziwym to brrrr!!!

ale mają takie mięciutkie futerka! Razz

To prawda,ale mnie bardziej skołowało zakończenie pierwszej zwrotki.Bardzo zmysłowe i działające na męską wyobrażnię.

ech.. faceci, faceci, czasem to mi bardzo smutno z powodu tej waszej męskiej wyobraźni.

moja wyobraźnia jakby umiała to by latała, taka jest wybujała. Smile

Gdyby wywalić środek wiersza i popracować nad resztą byłby do przyjęcia pisałaś już lepsze wiersze, które tutaj czytałem. Nie odpowiedziałaś na pytanie skąd pochodzisz? Czy tak trudno na nie odpowiedzieć, koleżanko Razz

jakoś nie mam się czego przyczepić, lubię. chce się do końca przeczytać, tylko nie jestem pewna co do pointy. fajny motyw z ludźmi w futrach i misiami

Klarownie przekazane myśli.
Bardzo dobrze się czyta.