lipa do matki ziemi

mamo. świdruję z nieba samolotem
i boję się, wiatry uderzają w kruche skrzydła.
czy dotrę? czy cię spotkam?
u nas mówią, że jesteś hojna,
zrodziłaś wszystkich, a tu tylko mgły

zachodzą oczy. coraz mniej ciebie,
więcej innych. z oddali dobiega dziwny dźwięk,
mój dom upada, a ja
już zawsze będę wędrowcem.
zawsze - do jutra, gdy wyląduję na twoim podołku.

rosa zbrązowi serce i uciszy myśli.
bliskość wróży tylko śmierć,
a jednak, mamo, świdruję ci na spotkanie,
bo lepiej zginąć niż żyć bez celu.