Kosmos

na rogach kalendarza codziennie gubiłam krzyżyki,
po jednym w stronę pragnienia - cały wszechświat miał mu sprzyjać.
tylko z bocznych pozycji krzyczą niewidoczne konstelacje
- nie będzie dzwonów ani wspólnych kątów, w pierwszym maluchu
odjedzie sam kierowca. pasażer wysiadł, myślał, że to autobus.

więc idę już piechotą, nie dążę do Kosmosu
po krzyżach.

Ostatnio zmieniony przez czerwona oranżada dnia Pią 19:10, 14 Lis 2008, w całości zmieniany 1 raz

	czerwona oranżada napisał:
	w pierwszym maluchu odjedzie sam kierowca. pasażer wysiadł, myślał, że to autobus. więc idę już piechotą, nie dążę do Kosmosu po krzyżach.

za ten fragment. za ten fragment polubiłem ten wiersz. a z całości jak dla mnie bije smutek i rezygnacja. na plus.

co to sie porobiło, że smutek i rezygnacja na plus? Smile

A tak na poważnie:

	Cytat:
	w pierwszym maluchu odjedzie sam kierowca. pasażer wysiadł, myślał, że to autobus.

tego fragmentu jakoś przyswoić nie mogę, nie wiem, może nie rozumiem?

Cała reszta natomiast bardzo przyjemna. Chociaż może to nie jest najlepsze słowo.

To może Singer wyjaśni, skoro jemu się akurat ten fragment podoba Wink

pierwszy maluch - w sensie auto (nie bachorek), kiedyś jak zbierało się na pierwsze auto to przeważnie na fiata 126p. może to w czymś pomoże.

o tym pomyślałam, ale ten pasażer, który wysiadł. Zawiódł się, że maluch taki mały? Że nie dotrze do tego celu, który miał na myśli?

jakoś dla mnie nie jasne, ale może to jakaś chwilowa zaćma. a może po prostu nie podchodzi

no bo w zasadzie nie ma powiedziane wprost dlaczego wysiadł, można sobie tylko dumać nad tą kwestią Wink

może to była kobieta i kolor auta nie pasował jej do lakieru na paznokciach?