dzika skłonność

czystość śniegu boli
od samego patrzenia,
więc z poczuciem wstydu zadeptamy
zimne piękno ostatniego dnia pobytu.
proszę, nie odmroź sobie lewej stopy.

gdzieś na granicy zamkniętych powiek
zakreśla się poznanie.

wydychane powietrze
tworzy miłą atmosferę
szkockiej whisky i francuskich fajek.
zapach tajemnicy ociepla nam dłonie
i przenika do środka jaśniej i głębiej.

powiększenie oczek w swetrze,
oczka są niebieskie.

otwieram świadomość.
już wiem, że potrafię
przez chwilę zobaczyć pytanie zadane
w pogoni za cieniem, odbiciem, wrażeniem.
słońce odbiło twoją sylwetkę na ścianie.

hmm... może jak wypocznę to cosik mi się tu ukaże, jak na razie to głębszego sensu nie widzę.