chleb poznański

Tomsk. Buty sięgają kolan, spadają stopnie. Prikup
rośnie razem z rangą gry. Wczoraj miało szczęście
być bogate w ruble i odsłonięte karty. Bóg dawał znać
i zasypiał w drodze nad Bajkał.

Barcelona. Horyzont odsłania usypane porty. Na Carrer
de Cartagena do życia budzi się chęć i spływa w dolne
partie miasta. Gaudi mruga ze ścian Katalonii. Niektórzy
mówią, że tęsknią za wschodem.

Wrocław. Nad Odrą śnią się przypadki. Zdarzenia łamią
przekonania przy rozkopanej Pergoli. Nie ma złych wejść,
zostały zamknięte. Przewodnik czekał od dawna, teraz
przeprowadza przez Most Pokoju.

Coraz dziwniejsze samochody parkują pod gmachem
Akademii. Patrzę na boki i wsiadam. Kierunek dworzec,
nie Warta.

Zaserwowałaś nam dojrzałą i rozwiniętą poezję z elementami prozy. Mi osobiście odbiór lekko zakłóca duże natężenie nazw własnych. Jednak to może być też urokiem tekstu: trzy strofy - trzy miejsca; peel podróżuje i w każdym z miejsc odczuwa jakieś przybicie, spleen. Myślę, że mimo wielu tekstów o tej tematyce, nadal warto o tym pisać - dobrze pisać. Na pewno Warto.

Ostatnio zmieniony przez złymiś dnia Sob 13:06, 15 Lis 2008, w całości zmieniany 2 razy

Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej? A może jeszcze - wszędzie jest czyjś dom.