Andrzej Cnotliwy w wieku dwudziestu czterech lat układa wier

Andrzej Cnotliwy w wieku dwudziestu czterech lat układa wiersz podczas imprezy sylwestrowej

To się właśnie unaocznia: odpowiedź
zawarta w zapalniczce zamieniającej się
w otwieracz; odpowiedź na pytanie
zamknięte szczelnie w butelce piwa.

Staczając się na jedenastym piętrze,
pomagam studentowi z Anglii (może
pojęcia w jego kulturze znaczą, ciągle)
zrozumieć zastosowanie dźwigni.

To się szybko rozrasta: znalazłem w
kapslu Ziemię; grunt słów usuwa się
spiralnie spod stóp wiersza w widzie
alkoholowym: dajcie mi punkt podparcia.

Zataczając się, próbuję określić swoje
położenie na układzie współrzędnych
mieszkania, ale piekielne ognie petard
z wszech stron niszczą odniesienia.

To się gwałtownie ustatecznia: nie ma
mnie, chociaż zwisające w objęciach
Tima ciało próbuje nadać znaczeń sobie,
sytuacji i gardłowemu: hepi niu jer.

2006/2007

kurcze, a ja się jakoś nie potrafię nauczyć otwierać piwo zapalniczką, klucze, zęby, łyżeczki, stoły - wszystko przeszło prócz zapalniczki:/
odpowiedz z butelki - haha... rzeczywiście, przy libacjach zawsze pojawiają się egzystencjalne rozmowy i (pozornie) wyraziste olśnienia.

"Tima ciało próbuje nadać znaczeń sobie" - za pierwszym razem jak czytałam tą strofkę to mi się pomyślało, że po ciele mógłby być przecinek, ale potem już sama nie wiedziałam.

tak. i to mi się podoba, pokazuje, że nie trzeba pisać płasko. jest głębia nawet większa niż ta w butelce i rozleglejsza od nieba, na którym pojawiły się fajerwerki.

"chociaż zwisające w objęciach
Tima ciało próbuje" - ciało wisi w jego objęciach, ściska się z Andrzejem Tim. Wink

tyle kobiet na świecie, a oni muszą się między sobą ściskać. foch.

To tylko tak z okazji niu jer Wink

żeby nie było - to nie była żadna insynuacja. jako czytelniczka-obserwator czuję się raczej zazdrosna Wink

Rozumiem, rozumiem...