***

siedząc na parapecie
widziałem
jak na ulicy
samotność
spotkała miłość
nie znoszą się
pani M. wracała z zakupów
kupiła trzy krople szczęścia
i dwa kęsy radości
pani S. trzymała wielkie torby
niosła tyle pustki ile mogła udźwignąć
i dwa kartoniki łez na deser
zapytałem-
która mnie odwiedzi-
i do dziś
opycham się
uśmiechem co noc

"kupiła trzy krople szczęścia
i dwa kęsy radości "

to mnie z czytania wybiło, jakoś banalnie brzmi i zapis mi nie leży, chociaż poza tym, takie to codzienne, chyba bliskie każdemu. jeśli przemawia, to nie może być źle. pozdrawiam

	Arto napisał:
	pani S. trzymała wielkie torby niosła tyle pustki ile mogła udźwignąć

To mi się szczególnie spodobało. W zasadzie to ja bym głównie tu zapis poprawiła, wydłużając niektóre wersy, np:

"z parapetu widziałem
jak na ulicy samotność spotkała miłość" (pozwoliłam sobie z tym parapetem zaingerować, bo tak można uniknąć "na")

Jest w tym utworze coś ciekawego. Warto by było się nad nim zastanowić. Kiedy temat jest banalny trudno napisać coś dobrego.
Początek trochę karkołomny. Zastanowiłabym się również nad zapisem, nie podobają mi się poucinane enterem wersy, ale jest to oczywiście tylko kwestia gustu.

Podoba mi się fragment zacytowany przez oranżadę,

	Cytat:
	i do dziś opycham się uśmiechem co noc

tutaj wyrzuciłabym pogrubione.

No dzięki za rady Smile